ӏэбу Хьанифэ (хьэр-бз. أبو حنيفة; Нуман ибн Сабит ибн Зута ибн Марзубан эл-Куфи, 699 - 767[2]) - муслъымэн щӏэныгъэлӏ, юрист, теолог, аскет,[3] икӏи Хьэнэфи мэзхьэбым и къежьапӏэр зи ӏэдакъэщӏэкӏщ, ар нэхъ цӏэрыӏуэ дыдэ мэзхьэбщ.[3][4] Иракъым щыпсэу перс муслъымэн унагъуэм къыхэкӏащ, Мэччэрэ Мэдинэрэ щеджащ.[3][4] Ар цӏэрыӏуэ хъуащ логикэр къигъэсэбэпу зэрыщытам щхьэкӏэ. Щӏэныгъэлӏ аз-Зэхьэби абы "гений" еджащ.[5] Абы Имам ал-Аӏзам, "Имамышхуэ"-кӏэ йоджэ.[3][4][6]

ӏэбу Хьанифэ
ӏимам-ӏазам
Сурэт
Къыщыхъуар: 699 фокӀадэм и 5(0699-09-05)[1]
Дунейм щехыжар: 767 мэкъуауэгъуэм и 18(0767-06-18) (67 гъ.)
Диныр: Ислъам (Сунни)
Лъэпкъыр: Перс
ӏэбу Хьанифэ
ӏимам-ӏазам
Уикисурэтылъэм

Гулъытэгъуэ

зэгъэзэхуэжын
  1. Encyclopaedia of IslamЛейден: Koninklijke Brill.
  2. TDV İslam Ansiklopedisi, cilt: 10,  sayfa: 131-133
  3. 3.0 3.1 3.2 3.3 Pakatchi, Ahmad and Umar, Suheyl, "Abū Ḥanīfa", in: Encyclopaedia Islamica, Editors-in-Chief: Wilferd Madelung and, Farhad Daftary.
  4. 4.0 4.1 4.2 İslâm Ansiklopedisi. Türkiye Diyanet Vakfı. "EBÛ HANÎFE"
  5. Al-Dhahabi. Al-Ibar fi Khabar man Ghabar. Vol. 1. p. 164.
  6. S. H. Nasr (1975), "The religious sciences", in R.N. Frye, The Cambridge History of Iran, Volume 4, Cambridge University Press. p.474